"Door-je-bankje-trappen" op de Amazone
Op onze reis over de Amazone “in de voetsporen van La Condamine”, van Sarameriza tot Macapa (~3500 km), zagen we halverwege in de haven van Manaus een skiff! Het was de eerste roeiboot die we zagen en ook de enige tot aan de monding bij Belem. Want in deze stad vonden we (op 8 maart 2010) aan de kade een gebouw waarop met grote letters "Club do Remo" stond. We zijn er naar binnen gegaan en werden er hartelijk ontvangen in voor ons onverstaanbaar portugees. Toen een dubbel skull binnen kwam varen werden we uitgenodigd om erin te roeien.
Van hard roeien kon niet echt sprake zijn. De boot leek niet erg stevig. Bovendien golfde het bruine, zandhoudende water behoorlijk door alle grote en kleine motorboten die er voeren. Maar we hebben even dit slib-bevattende water met zo’n 20 tot 50 gram zand per liter, kunnen “proeven”. Zou dit slib het roeien “zwaarder” maken? Ik denk van niet.
In het clubgebouw vond Hilbert bij de prijzenkast een eerste prijs waarop twee door-hun-bankjes-trappende roeiers waren afgebeeld. We moesten er wel om lachen; straks, in Naarden, zouden we er wel weer aan denken, aan deze onuitroeibare roeifout, die blijkbaar ook op de Amazone voorkomt.
Hilbert van der Meer
Conrad Woldringh
