Biodiversiteit
Op de Blog-pagina
“Suriname-Camp David” staat een lijst van 25 struiken en bomen, aangeplant door
Dennis en verzorgd door Dole. Het totaal aantal plantensoorten in Suriname
wordt geschat op 4984 (van Andel en Ruysschaert. 2011. Medicinale en rituele
planten van Suriname); er is dus sprake van een behoorlijke biodiversiteit. In
Nederland zijn er 2301 plantensoorten, mossen en algen niet meegerekend.
De
Rambutan, één van de 25 bomen op Camp David.
Volgens een website van
de Rijksoverheid is biodiversiteit nuttig:
“Biodiversiteit is
essentieel voor al het leven op aarde. Dankzij biodiversiteit komt de mens aan
zuurstof en voedsel.”
Zijn het dus nu niet
(meer) de bomen van de Amazone die ons als “de longen van de aarde” zuurstof
geven, maar de biodiversiteit? Op 7 maart 2010, tijdens een bijeenkomst van
Amazon Fund in Naturalis te Leiden, vertelde Bas Haring de ongelovige
toehoorders dat wat hem betreft heel Amazonia bedekt mocht worden met een laag
beton. Het zou het zuurstof-evenwicht op aarde niet verstoren; maar wél ons
toekomstig vakantieland, dacht ik toen.
Prof. Bas
Haring en zijn nieuwe boek.
De filosoof Bas Haring:
“De
afname van de biodiversiteit kun je eigenlijk alleen met esthetische argumenten
verwerpen. Je kunt de wereld minder mooi vinden doordat bepaalde dieren of
planten er niet meer zijn. Maar die uitgestorven dieren en planten hebben er
zelf geen last meer van.”
Bas Haring heeft nu ook
een boek geschreven “Plastic panda’s” (2011. Nijgh & v Ditmar), waarin hij
zich afvraagt of het erg is dat “de biodiversiteit drastisch afneemt”.
Als dat al zo is mag je
je, volgens de vele emotionele reacties op internet, dat soort dingen niet
afvragen; je bent dan een ketter van de nieuwe godsdienst waarin onze
“fragiele, blauwe planeet” wordt vereerd. Deze planeet wordt immers door de
mens in gevaar gebracht, maar heeft de mens ook nodig om gered te worden. Zit
zoiets niet in elke godsdienst?
Onze
fragiele Planeet.
Ik heb zijn boek (nog)
niet gelezen, maar misschien noemt Haring wel de 13997391 varkens, de 539894
koeien en de 487140315 kippen die we jaarlijks slachten (uit NRC-Handelsblad).
Om die te voeren kopen we soja en mais dat in Amazonia verbouwd wordt, hoewel
Greenpeace dat de Brazilianen verboden heeft. Waarom? Omdat daarvoor de
oerwouden gekapt worden en daardoor de biodiversiteit op onze planeet bedreigd
wordt.
De stichting
Conservation International is het daarmee roerend eens en helpt Braziliaanse
Indianen hun territorium te behouden. Dat gaat gepaard met een retoriek van
‘biodiversiteit’, ‘duurzaamheid’ en ‘klimaatveranderingsangst’ die de
Kayapó-Indianen worst zal wezen. Maar blijkbaar is er geen andere manier om hen
te helpen.
De
pantsermeerval (Harttiella crassicauda) in het Nassaugebergte.
Conservation International is ook actief in Suriname, waar ze o.a. waarschuwen voor de
effecten van gouddelving op kleine schaal. Ook vonden ze in een aantal kreken
in het Nassaugebergte de pantsermeerval (Harttiella crassicauda) waarvan men al 50 jaar dacht dat
hij uitgestorven was. Volgens Prof. Jan Mol (Anton de Kom Universiteit) wordt
dit visje nu met uitsterven bedreigd als Suralco toestemming krijgt er een
bauxietmijn te exploiteren: “…het gebied is te klein en de bauxiet-spons is een
essentieel onderdeel van het aquatische ecosysteem, omdat het als een aquifer
dient die de kreken in de droge tijd van water voorziet. Zonder de bauxiet
vallen de kreken droog en sterven de visjes uit.”
Dat is een duidelijke
conclusie. Hoeveel visjes zouden er de afgelopen 100 jaar uitgestorven zijn
toen we Nederland met asfalt bedekten? Daar is moeilijk achter te komen.
Misschien zou het helpen als én Jan Mol én de mensen van het Environmental
Resources Management van Suralco het boekje van Bas Haring lezen; misschien
komen ze er dan samen uit.
