Israel en Iran

HaZorea

De man in het vliegtuig van Zürich naar Tel Aviv was even oud als ik. In de oorlog was zijn familie door de Duitsers van Roemenië naar Wit-Rusland getransporteerd. Daar hadden ze allen door een mirakel het concentratiekamp overleefd. Hij keerde terug naar Roemenië, groeide daar op en emigreerde pas in 1961 naar Israel; naar Be'er-Sheva, waar hij een textielwinkel begon. Hij was nog ontdaan van de opmerking van een Zwitserse taxichauffeur: "Dat het maar goed was dat zijn land (Israel) in het Midden-Oosten lag..."

Net als bijna twee jaar geleden brachten Huib en Mirjam M. ons naar hun kibbutz HaZorea, over de nieuwe highway no. 6. En weer rijden we langs de "verboden" muur, langs de zich snel uitbreidende Joodse (bijv. Tzur Natao) én Arabische steden; weer gaan we over de Wadi Ara en zien we de door de ondergaande zon prachtig belichte Carmel Mountains. We rijden langs het zich steeds verder uitbreidende Yokne'am naar het vredige HaZorea, dat nog steeds te herkennen is aan het dak van de grote stallen.

Hijskranen boven het Joodse Tzur Natao, nét aan déze kant van "de muur" 

(niet te zien op de foto), symboliseren Israel's groeikracht 

Iedere ochtend worden we wakker met de welklinkende geluiden 

van de Grauwe Buul-buul. 

Iran en de bom

Na mijn bezoek aan Iran vorig jaar schreef ik in mijn blog dat het me niet zou verbazen als de verhouding tussen Israel-VS en Iran zou ontspannen. Maar het afgelopen jaar liet daar helaas niets van zien.

Wat is nu de werkelijke intentie van Israel's leiders en wat moet je beschouwen als wapengekletter om de onderhandelaars wakker te houden voor de komende besprekingen van de "P5+1" in Moskou op 18 juni? Na de onderhandelingen in Bagdad blijft Iran onverkort bij haar stelling dat het recht heeft op het verrijken van uranium tot 20% voor civiele doeleinden. Hebben ze ook het recht om voortdurend op te roepen tot volledige vernietiging van het "Zionistische regime" in Israel? Wil het Westen dat Iran uranium inlevert, dan moet het eerst de sancties opheffen. Maar het Westen gaat ermee door: op 1 juli aanstaande stopt de EU met de aanschaf van Iraanse olie. Dergelijke sancties zijn overigens volgens Rusland in strijd met het internationale recht.

De meeste mensen hier zijn tegen een militaire oplossing van het conflict met Iran. Maar wat doe je tegen angst? Tegen de angst voor een Iran dat voortdurend roept dat Israel geannihileerd moet worden? Tegen de angst voor een land dat op korte termijn (binnen 5 jaar) een kernbom kan maken op plaatsen (o.a. Natanz; zie Blog), die zelfs immuun zijn tegen Amerikaanse bommen? En een land van waaruit kernmateriaal verspreid kan worden naar organisaties zoals bijv. de sterke Hezbollah in Libanon?

Bommen op Iraakse (in 1981) en Syrische (in 2007) installaties bleken effectief (zie column van Amos Yadlin in The New York Times van 20 februari 2012). Gaat Israel weer zoiets doen? Dat is een vraag waar je aan moet denken als je de continue trainingsvluchten boven de vallei van Emek Yizre'el hoort.

 

Op het dak van het Carmelitische Muchraka-klooster, boven op Mount Carmel. Huib wijst naar de ruines van de Caravan Serail, ingeklemd tussen HaZorea en het steeds groter wordende Yokne'am. Links de vallei van Yizre'el. 

Akko: de "Enchanted Garden", de ingang naar het fort uit de 12de eeuw, waar de kruisvaarders aankwamen en konden uitrusten (Hospitaller Fortress). 

Be'er-Sheva

Wat is die stad gegroeid (nu zo'n 200,000 inwoners), maar ook de vlakbij liggende Bedouinen-stad Ra'ad. Met de Bedouinen worden de problemen betreffende land-toewijzingen langzaam opgelost. Daarmee vergeleken zijn onze problemen met minderheden maar heel klein.

Vaak als je met de mensen hier praat komen indrukwekkende, maar trieste verhalen uit de oorlog naar boven: op de vlucht vanuit Parijs met vader kunnen ontkomen naar het zuiden; moeder met broer op het nippertje door een Franse gendarme opgepakt en nooit meer gezien. En: grootouders overleefden Stalingrad, moeder kon met baby eruit komen en naar Omsk vluchten. Later via Litauen ontkomen naar Israel.

Toch zijn veel mensen hier positief. Echter niet wat betreft een vredesovereenkomst met de Palestijnen. Die willen, kunnen, mogen niet. Waarom proberen wij (USA, EU) de Israeliers te dwingen af te zien van hun nederzettingen, maar wordt er nimmer geprobeerd bij de Palestijnen iets af te dwingen? Bijvoorbeeld om hun onderwijssysteem te veranderen? In de door de VN gesubsidieerde schoolboeken zou het land Israel niet vóórkomen; dat is toch te gek?

Op mijn vraag aan een militair of Israel zou overgaan tot een aanval op Iran was zijn lakonieke antwoord dat zij al lang in de aanval waren....

Be'er-Sheva in de ochtendzon: godsdienstige reclame, 

bloeiende Bougainville en overal hijskranen.